मानसिक आजार

सकाळी पाटीदेव चालले आणि मी माझ्या हातात पाण्याचा ग्लास धरला आणि म्हणालो, "मागच्या बाजूला असलेल्या रामा सोसायटीत राहणाया सुनंदाला आपण ओळखता?" तो मुलाच्या वर्गात होता .. आता त्याने शाळा बदलली. "मी आरामात सांगितले.

"अहो ऐकत नाही तिने काल संध्याकाळी आत्महत्या केली", असं पतिदेव म्हणाले.

"काय? .. नंतर दुसरे काहीही होईल, परवा परवा तिला बाजारात सापडले, एकापेक्षा जास्त नावांनी" मी माझं मन घ्यायला तयार नव्हतो.

मग त्याने व्हॉट्स अप वरील ग्रुपमधील त्यांची छायाचित्रे दाखवली .. हो तो सुनंदा आहे पण कसा? ती खूप आनंदात दिसत होती, दुसरे नाव जिंदादिली, समाजसेवा, इकडे तिकडे फिरत होते, मी तिचे फोटो फेसबुकवर पाहत होतो, माझेही पतीशी चांगले संबंध होते, तिला एक फुलांची मुलगी म्हणून नाही वाटत? त्याच्या मनात लाखो प्रश्न धावले. दोन वर्षांपासून आपण नैराश्यात असल्याचे ऐकून ती आली आणि तिचा नवरासुद्धा पूर्णपणे साथ देणारा होता परंतु तरीही तिने आपले प्राण गमावले.

मानसिक आजारामध्ये ज्या समस्या अधिक प्रमाणात दिसून येतात ती म्हणजे नैराश्यामुळे आत्महत्या.

हत्येपेक्षा आत्महत्येमुळे जास्त मृत्यू होतात. मध्यमवर्गीय कुटुंबांमध्ये आत्महत्यांचे प्रमाण अधिक आहे.आड्स, कर्करोग, हृदयरोग आणि फुफ्फुसाच्या आजारामुळे होणा च्या मृत्यूंपेक्षा आत्महत्यांचे प्रमाण जास्त आहे. 15 ते 44 वयोगटातील मृत्यूंपैकी आत्महत्या तिसरया क्रमांकावर आहेत. सर्वात मोठे कारण आहे. जागतिक आरोग्य संघटनेच्या म्हणण्यानुसार गेल्या 45 वर्षात आत्महत्यांच्या प्रमाणात 60% वाढ झाली आहे. भारतात गेल्या वीस वर्षांत अडीच वेळा असे घडले आहे.आता आत्महत्येची कल्पना येईल तेव्हा काय करावे ते जाणून घेऊया.

कुटुंबातील सदस्यांनी घराचे वातावरण सकारात्मक बनवावे आणि अशा व्यक्तीकडे समर्थात्मक दृष्टीकोन स्वीकारला पाहिजे. निराश व्यक्तीशी अधिक बोला, त्याचे ऐका.

सहल, धार्मिक किंवा मनोरंजन आयोजित करण्यासाठी व्यवस्था करा. त्याला भावनिक समर्थन, धैर्य, समजूतदारपणा, आपुलकी आणि प्रोत्साहन द्या. नित्यक्रमात व्यस्त रहा. डायरी लिहिण्यासाठी त्याला प्रेरणा द्या. मानसशास्त्रज्ञाशी संपर्क साधा गोळ्या आणि झोपेच्या गोळ्या खाऊ नका. ज्यांना आपण आपले मनदुखी किंवा समस्या सांगू शकता अशा मित्राची काळजीपूर्वक निवड करा.